Ζακυνθινά παραμύθια

Η επιλογή της δημοσίευσης των τριών παραμυθιών που περιλαμβάνει ο Λουδοβίκος Σαλβαδόρ (1847-1915), στον Α΄ τόμο του δίτομου έργου του “Ζάντε” (Πράγα 1904), έγκειται στο γεγονός ότι το έργο από το οποίο προέρχονται είναι δύσκολο να βρεθεί και να μελετηθεί σήμερα από το πλατύ κοινό.Ακόμα πιο έντονη, ωστόσο, είναι η συναίσθηση ότι τα μικρά πετράδια λαογραφικής μνήμης πρέπει με κάθε ευκαιρία να βγαίνουν από το κουτί τους, να γυαλίζονται για να ξεθαμπώσουν, να φοριούνται και πάλι σε όμορφα παιδικά δαχτυλάκια και μετά, αφού παίξουν μαζί τους αρκετά, να ξαναμπαίνουν στο κουτί (ή σε μιαν άκρη του ραφιού), για να ξεχαστούν και πάλι και στην πρώτη ευκαιρία να ξανακατέβουν, να ξαναφορεθούν, να ξανακυκλοφορήσουν μέσα στο χαμό που επικρατεί συνήθως μέσα στο παιδικό δωμάτιο.[…] Τα τρία παραμύθια που περιλαμβάνει η παρούσα έκδοση είναι: “η Νεράιδα”, “η Καλή” και “οι Κατρεγαρέοι. Είναι παραμύθια που τα συναντάμε και σε άλλους γεωγραφικούς χώρους αλλά και σε άλλες εκδοχές από την ίδια γεωγραφική περιοχή, τη Ζάκυνθο. […](από την εισαγωγή του βιβλίου)