Υπόγειο

Στο “Υπόγειο”, μια φαινομενικά τυχαία συνάντηση δύο αντρών εξαιτίας ενός παρ’ ολίγον δυστυχήματος, εξελίσσεται αρχικά σε μια πολιτισμένη φιλική συζήτηση με θέμα την αγάπη και την αναζήτηση της απόλαυσης, για να καταλήξει στην εκ βαθέων εξομολόγηση του ενός (που ψάχνει να βρει την εξαφανισμένη από μέρες γυναίκα του) στον άλλον (που δηλώνει ψυχολόγος). Το “παιχνίδι” του θύτη και του θύματος, που, είτε διαδραματίζεται μπροστά στον θεατή, είτε περιγράφεται από τα δύο πρόσωπα του έργου (όλα τα πρόσωπα που εμπλέκονται στην υπόθεση του έργου ανάγονται τελικά στο μοντέλο θύτης-θύμα), οδηγεί σε μια κατάδυση στην άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής, σε μια επώδυνη κάθαρση. Οι αναφορές στα βασανιστήρια απηχούν σαφώς τον πόλεμο στο Ιράκ, τον συγγραφέα όμως απασχολεί κυρίως ένας άλλος πόλεμος, αυτός που έχει ως αντίπαλο το τέρας που κρύβεται μέσα στον καθένα μας.