Βενιζέλος – Πλαστήρας, αφηρωισμός της κακουργίας

Από το 1974 και μετά, στην ιστορία του προτεκτοράτου εισήχθη στην Παιδεία ένα νέο κλίμα ιστορικό, το οποίο είχε στόχο την φαινομενική εξαπάτηση της “δικαίωσης” θυμάτων του κράτους και της πολιτικής αλλά δημιούργησε ένα νέο φαύλο κύκλο καθιέρωσης της ατιμίας, της διαφθοράς και πάσης μορφής αχρειότητα ως ηθική και εθνική αξία.Η νέα κατάσταση, ειδικά της πολιτικής μετά το 1981 θα είχε επιτυχία και το άθλιο θα ήταν σε επιβράβευση, αλλά αυτός ο σχεδιασμός απέτυχε, και προέκυψε ότι το βδελυρό και η κακουργία εκ συστήματος είναι σε περιωπή.Ο λόγος της αποτυχίας της συγκάλυψης της αναφερόμενης ψευδολογίας έχει μεν βάσεις στις τοπικές αλλά θα ήταν αδύνατη η καθολική γνώση της πραγματικότητας αν δεν είχαμε εισέλθει στην νέα κοινωνία της πληροφορίας με τις τεράστιες δυνατότητες πάνω στην έρευνα και την επικοινωνία. Τα νέα δεδομένα ανάγκασαν το κράτος να προβεί με στρατιές “ειδικών” αλλά και με επιστράτευση κυρίως της ιδιοτέλειας να προσπαθεί, μάλλον μάταια, να περισώσει την γελοιότητά του, αλλά τουλάχιστον στα μάτια του τίμιου και νοήμονα πολίτη αυτό δεν έγινε εφικτό. Στόχος και της παρούσας εργασίας, σε συνέχεια προηγούμενων μελετών, είναι η αποκατάσταση της ακρισίας, της αλήθειας και των πραγματικών ηθικών και εθνικών αξιών, ενάντια στην εκ δομής Ελληνική υποτέλεια και την κλεπτοκρατία……