Τρέχοντας με την αγέλη

“Τις πιο σοβαρές σκέψεις μου τα τελευταία είκοσι χρόνια τις έκανα την ώρα που έτρεχα.”Ο φιλόσοφος Mark Rowlands τρέχει από μικρός. Στη δική του εμπειρία, το τρέξιμο και η φιλοσοφία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Μεσήλικας τώρα, ξεκινάει τον πρώτο του μαραθώνιο χωρίς ουσιαστική προπόνηση, και διηγείται τις πιο σημαντικές στιγμές του στο τρέξιμο: από τότε που μικρό παιδί στην Ουαλία είχε περάσει μια ολόκληρη μέρα τρέχοντας, μέχρι τα χρόνια που έτρεχε στις παραλίες της νότιας Γαλλίας και τα βουνά της Ιρλανδίας με τον αγαπημένο του λύκο, τον Μπρένιν, και τις καθημερινές, πιο πρόσφατες διαδρομές του στα έλη της νότιας Φλόριντα με τον σκύλο του, τον Χιούγκο.Συνυφασμένοι με αυτά τα ειλικρινή, παθιασμένα και πνευματώδη απομνημονεύματα είναι οι συναρπαστικοί στοχασμοί που ξεπηδούν την ώρα που ο συγγραφέας τρέχει: για το τρέξιμο και την ελευθερία κατά Jean-Paul Sartre, για το τρέξιμο και τις σκέψεις του Heidegger ως προς τη γήρανση του σώματος. Κατά την προσωπική άποψη του Mark Rowlands, το τρέξιμο είναι “παιχνίδι”, κι επομένως δεν βρίσκεται απλώς σε αντίθεση με την αλόγιστη εργασιακή ηθική των Αμερικανών, αλλά αποτελεί συγχρόνως την ενσάρκωση του πολυτιμότερου πράγματος που υπάρχει, αυτού που ονόμαζε ο Πλάτωνας “το Αγαθόν”. Μέσα σ’ αυτό το εξαιρετικά πρωτότυπο και συγκινητικό βιβλίο αναπτύσσονται σημαντικοί στοχασμοί για τη θνητότητα, τη μέση ηλικία και το νόημα της ζωής.