Τραύμα και ανθρώπινη ύπαρξη

Πρόλογος του συγγραφέα στην ελληνική έκδοσηΤο παρόν βιβλίο διερευνά το πώς η εμπειρία του συγκινησιακού τραύματος αποκαλύπτει δύο ουσιαστικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης ύπαρξης – την εμβάπτισή της σε ένα πλαίσιο και την περατότητά της. Όπως έδειξε ο Heidegger (1927), η ανάλυση της ανθρώπινης ύπαρξης αποτελεί μια μορφή οντολογίας – μελέτη του Είναι ή της κατανόησης, δηλαδή του πώς τα όντα ή οι οντότητες, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπινων όντων, μας γίνονται κατανοητά. Οι ρίζες της Δυτικής οντολογίας μπορούν να εντοπιστούν στους προσωκρατικούς Έλληνες φιλοσόφους, συγκεκριμένα στον Παρμενίδη και τον Ηράκλειτο. Για τον Παρμενίδη τα όντα μάς γίνονται καταληπτά από την άποψη της εμμένουσας παρουσίας τους, ενώ για τον Ηράκλειτο γίνονται καταληπτά από την άποψη του γίγνεσθαι, του ξεδιπλώματος και της τελικής τους διάλυσης. Μιλώντας σχηματικά, η άποψη του Παρμενίδη αντιστοιχεί σε αυτό που ο Heidegger ονομάζει “εξημερωτικές αυταπάτες των ‘πολλών’”, ενώ η αντίληψη του Ηράκλειτου αντιστοιχεί σε ένα αυθεντικό “Είναι-προς-τον-θάνατο» – δηλαδή σε μια πλήρη αναγνώριση και ομολογία της περατότητας και του εφήμερου όλων των ανθρώπινων πραγμάτων. Σε αυτό το βιβλίο υποστηρίζω ότι το συγκινησιακό τραύμα, θρυμματίζοντας αυτές τις προστατευτικές αυταπάτες, μας βυθίζει στην άβυσσο της υπαρξιακής μας τρωτότητας και μηδαμινότητας, και το οποίο, στη συνέχεια, χρειάζεται να βρει ένα πλαίσιο ανθρώπινης κατανόησης μέσα στο οποίο να μπορέσει να υπο-στηριχτεί, να γίνει ανεκτό και να ενσωματωθεί. Η εμφάνιση μιας ελληνικής μετάφρασης της εργασίας μου είναι κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για εμένα, είναι σαν οι ιδέες μου να μπόρεσαν να βρουν έναν δρόμο επιστροφής προς τον τόπο της πρώτης καταγωγής τους.Robert D. Stolorow