Τραγούδια από τη Ζάκυνθο

[…] Τα “Τραγούδια από τη Ζάκυνθο” δημοσιεύθηκαν κατ’ αρχήν σε συνέχειες στο περιοδικό “Ιόνιος ανθολογία”, στα τεύχη 78-80 (Δεκέμβριος 1933 – Μάρτιος 1934). Κατόπιν εκδόθηκαν αυτόνομα στην Αθήνα το 1934 (αριθμώντας 101 σελίδες) στον περιορισμένο αριθμό των 300 αντιτύπων.[…] Τα “Τραγούδια από τη Ζάκυνθο” φέρουν την ένδειξη «ζακυνθινής λαογραφίας τόμος Β’». Ο πρώτος τόμος της θεματικής αυτής ενότητας ήταν τα “Παραμύθια από τη Ζάκυνθο”, εργασία που δημοσιεύθηκε στον πρώτο τόμο του περιοδικού Λαογραφία (Θεσσαλονίκη, 1931) καθώς και σε ανάτυπο (68 σελίδων).Είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε ότι οι δύο παραπάνω τόμοι καλύπτουν ένα μικρό μόνο μέρος του τεράστιου λαογραφικού υλικού που η Μινώτου είχε συλλέξει, όπως λέει η ίδια, «κάθε καλοκαίρι πηγαίνω στην πατρίδα μου». Όπως ενδεικτικά αναφέρει, το υλικό αυτό αποτελείτο από «χιλιάδες τραγούδια» (στην έκδοση της περιλαμβάνει 563 εξ αυτών).Πιο αξιοσημείωτο όμως είναι ότι δεν περιορίστηκε σε ένα είδος, αλλά κάλυψε πάμπολλες πτυχές λαογραφικού ενδιαφέροντος. Στο τέλος της εν λόγω έκδοσης, στον κατάλογο με τις σημαντικότερες δημοσιεύσεις της, αναφέρεται και σε κάποια ανέκδοτα έργα («ανέκδοτα αυτοτελή»), ένα εκ των οποίων είναι η “Ζακυνθινή λαογραφία”. Η περιγραφή του έργου είναι διαφωτιστική: «Σελ. 1000. – Παραμύθια, τραγούδια, παροιμίες, αινίγματα, δεισιδαιμονίες, ξόρκια, ήθη και έθιμα, θρύλοι και παραδόσεις, τοπωνυμίες”. Οι δύο παραπάνω τόμοι λοιπόν (παραμύθια και τραγούδια) δεν αποτελούν παρά λιγότερο από το ένα πέμπτο του συνολικού υλικού. […](από την εισαγωγή του βιβλίου)