Τορπίλες και συρματόπλεγμα…

“Από τώρα και εις το εξής αρχίζει η ζωή των μαρτυρίων της πείνας, του ξυλοκοπήματος μέχρι αναισθησίας και των εξ’ ασιτίας… θανάτων. Δηλαδή μας έδιδαν τόση τροφή ώστε να λιώνουμε σιγά-σιγά και να περιμένουμε ο καθένας τη σειρά του να πεθάνει…Οι δουλειές που δουλεύαμε ήσαν πάρα πολύ βαριές. Άλλοι εδούλευαν εις τα εργοστάσια σιδήρου, άλλοι εις τα ελαιουργεία, άλλοι εις τα εργοστάσια του γραφίτου, που γινόσουνα μαύρος σαν τον αράπη μόλις πατούσες το πόδι σου μέσα, δίχως να δίδουν σαπούνι για να πλυθείς. Σ’ αυτό το εργοστάσιο, όσοι εδούλευαν τον χειμώνα, τα 80 τοις εκατό απέθνησκον από φυματίωσιν… Από την ημέραν που εσυστήθη το στρατόπεδο συγκεντρώσεως μέχρι τον Μάιον 1944 είχαν αποθάνει τα 45 τοις εκατό Αγγλο-Αμερικάνοι και Αυστραλο-Καναδοί”.Οι συγκλονιστικές ιστορίες των Ελλήνων ναυτικών που αιχμαλωτίστηκαν κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου ζωντανεύουν μέσα από την έρευνα του δημοσιογράφου Νίκου Πηγαδά. Ένας φόρος τιμής στους άγνωστους ήρωες του Ελληνικού Εμπορικού Ναυτικού.