Το ξυράφι του Όκαμ

(Exordium) Τα καναρίνια εύκολα κίτρινα πουλιά σχεδιασμένα πρόχειρα φωνάζουν το σκοτάδι κι οι κόπροι της αλάνας γαβγίζουν και τα πεύκα. Ο λεγόμενος καιρός, αν ήρθε θα πέθανε τη νύχτα όπως πεθαίνουν οι τηλεοράσεις. Ρέματα με μπαζωμένες βροχές και μισογδαρμένες κνήμες σπασμένοι φράχτες ξύλινες κολόνες μια γειτονιά από συνάψεις τοίχων και ξεραμένες λάμπες ηλεκτρικού. Πάνω απ’ τις στέγες η εκπνοή της στάχτης αναζητεί κάτι ακόμα να κάψει. Τα ποιητικά σημειώματα του βιβλίου “Το ξυράφι του Όκαμ” συναποτελούν το αποτύπωμα μιας μέρας. Είναι μια μέρα ενός αφηγητή. Μια Πέμπτη της συνείδησής του όπως ρέει στο χαρτί.