Το Βυζάντιο και το τέλος του στην Παλαιολόγεια Γραμματεία

Το Βυζάντιο στη χιλιόχρονη διαδρομή του επετέλεσε διπλό έργο: μετέδωσε το χριστιανικό φως κατά τρόπο συστηματικό και επίσημο και συντέλεσε στη διάδοση του Ελληνοχριστιανικού πνεύματος στην Ανατολή. Παράλληλα στάθηκε ακλόνητος ακρίτας στο μεταίχμιο Δύσεως και Ανατολής αποκρούοντας τον ένα ύστερα από τον άλλο τους ποικιλώνυμους βαρβάρους, που σε κύματα ατέλειωτα ορμούσαν να σκεπάσουν τη χριστιανική Ανατολή και Δύση. Κυματοθραύστης αγέρωχος η Ελληνική αυτοκρατορία προστάτευσε επί ολόκληρη χιλιετηρίδα όχι μόνο τα όσια και ιερά τα δικά της, αλλά και της Ευρώπης όλης και αναδείχθηκε ο θερμότερος προστάτης της Ορθόδοξης χριστιανικής πίστης. Επιπλέον διατήρησε ακέραιη την αρχαία ελληνική πνευματική κληρονομιά και την παρέδωσε ιερή παρακαταθήκη, στο νεώτερο ελληνισμό. […](απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα)