Το βαριετέ στο ελληνικό θέατρο

Το Βαριετέ εξέλιπε, όπως άλλα θεατρικά είδη παλιότερα: οπερέτα, κωμειδύλλιο, παντομίμα, αλλά και η κλασική Επιθεώρηση. Γιατί, οι ελάχιστες μουσικές παραστάσεις που βλέπουν τα φώτα της ράμπας τα τελευταία χρόνια, ιδίως για τις νύχτες της καλοκαιρινής “πλάκας”, δεν έχουν καμία σχέση με το γνωστό και πάλαι ποτέ δημοφιλέστατο θεατρικό είδος. Η κοσμογονική, τερατογενής εποχή μας σκότωσε την ανθρώπινη επικοινωνία και γέννησε τον απρόσιτο ψηφιακό απάνθρωπο του 2000 μ.Χ. με νέους κώδικες έκφρασης και επικοινωνίας. Το Βαριετέ δεν έφτασε στην παρακμή της γερασμένης, ανήμπορης, εκφυλισμένης και μεταλλαγμένης Επιθεώρησης, για να ρίξει την αυλαία του. Αποσύρθηκε αθόρυβα, διακριτικά, με αξιοπρέπεια και εντιμότητα όταν κατάλαβε πως ο ρόλος του είχε πια τελειώσει, πως η ύπαρξή του ήταν πια ανώφελη σ’ έναν καινούργιο κόσμο (καλό ή κακό, άσχετο) που δεν το καταλάβαινε και με ανθρώπους που δεν ήξεραν να το κουμαντάρουν. Έσβησε τα φώτα του και εσίγησε. Για πάντα; Ποιος ξέρει…