Το τραμ το τελευταίο…

Ξαναμπήκε, λοιπόν, το τραμ στη ζωή μας. Ίσως κάπως διαφορετικό από εκείνο που θυμούνται οι παλαιότεροι Αθηναίοι, ίσως πιο “μεγαλούτσικο”, ίσως πιο αργό. Πάντως ήρθε. Κι είναι γεγονός ότι -παρά τις όποιες δικαιολογημένες ή μη ενστάσεις για την τρέχουσα λειτουργικότητά του- έγινε κομάτι της αθηναϊκής μας καθημερινότητας, στοιχείο της πόλης μας, κάτι με το οποίο θα ζήσουμε και κάποτε… θα συμφιλιωθούμε. Το πότε, βέβαια, θα συμφιλιωθούμε, είναι “αλλουνού παπά Βαγγέλιο”…Σ’ αυτό το βιβλίο, πάντως, δεν θ’ ασχοληθούμε με το τραμ των ημερών μας. Θα κάνουμε ένα ταξιδάκι στην Αθήνα που έφυγε, τότε που το τραμ κυριαρχούσε ως συγκοινωνιακό μέσο και κάλυπτε βασικές ανάγκες των μετακινούμενων κατοίκων του λεκανοπεδίου. Πιο απλά, θα επιβιβαστούμε σε όλες τις “γραμμές” του, και θα ξαναδούμε -σαν μέσα από μηχανή του χρόνου- τοπία μιας πόλης που δεν υπάρχει πια…Καλό ταξίδι, λοιπόν…