Το σωσίβιο φτερό

ΣΩΣΙΒΙΟ ΦΤΕΡΟΔεν έχω λόγια, σου ‘κανα.Κι εσύ; Πες, πες μου…Απλώθη τότε κυκλικός πλατύς ορίζονταςστήνοντας τις σιωπές του καραούλιστο κάθε πουλίδιαβατήριο μοιράζονταςτο σωσίβιο φτερό του.Μα δεν κρατάει πολύ το θαύμακι αν κρατεί, στου τραγουδιούστον πόνο ρίζωσε την πρώτη-πρώτη του έγνοια…Πρωί της μοναξιάς, μυγάκι εφήμερολύπη μου φιλντισένια,γλύφω την άκρη μιας ανάμνησης(ο κόσμος σα να εχάθη).Ο,τι καλό αντίκρισαν τα μάτια μουη αγάπη σου μου το ‘φερνεμαζί διαβήκαμε κι αυτή τη φυλακή.Δεν ξέρω να σου πω αν ο κόσμος -θαύμαθέλει μας, κι αν ίσως πάλι λάμπει…