Το σώμα του Τιρθανκάρα

“…Τότε, λίγα δευτερόλεπτα προτού πέσει η πρώτη σταγόνα, όλοι έξαφνα μυρίσαμε την επερχόμενη βροχή. Οι χοροί σταμάτησαν. Η Μάνγκλα έσκυψε έξω από το παράθυρο γελώντας. Η πλάτη της γυάλιζε από τον ιδρώτα. Ο μουσώνας ξέσπασε με σφοδρότητα αλλά σιωπηλά, δίχως βροντές και αστραποβολήματα. Λες και ήρθε με αγγλική ακρίβεια σε προκαθορισμένο ραντεβού. Χτύπησε το τρένο καταπρόσωπο, σαν να ήθελε να το επιβραδύνει και οι σταγόνες πλημμύρισαν το κουπέ στροβιλιζόμενες στον κενό χώρο, νοτίζοντας αυτοστιγμεί τα ήδη υγραμένα ρούχα μας. Το υπόλοιπο εκείνου του ταξιδιού το κάναμε όλοι αποκαμωμένοι, υπνωτισμένοι από την υγρασία και το βουητό της βροχής. Ο ύπνος σ’ εκείνο το τρένο ήταν βαθύς και θερμός. Σαν να κοιμόσουν ξαπλωμένος δίπλα σε ένα άλλο σώμα”.Τον Αύγουστο του 2012 περιπλανήθηκα στην Ινδία. Ταξίδεψα με έναν σάκο και έχοντας ως μοναδικά αναγνώσματα τον οδηγό Lonely Planet και μια εισαγωγή στον ινδουισμό, αγορασμένη τυχαία στο Δελχί. Αυτό το βιβλίο είναι ένα λεύκωμα συναντήσεων. Προσπαθεί να θυμηθεί τα πρόσωπα εκείνου του ταξιδιού. Όχι μόνο τα αληθινά, αλλά και όσα είναι μόνο πλάνες ενός νου που αναστοχάζεται. Ένα ταξιδιωτικό μυθιστόρημα, λοιπόν, που με φόντο την περιπλάνηση στην Ινδία ζωντανεύει όσους ανθρώπους συνάντησα στον δρόμο μου. Τις ιστορίες τους και το ίχνος που άφησαν επάνω μου.