Το παλαμάρι

Μολονότι η έκδοση αυτή απευθύνεται στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, προσπάθησα να λάβω υπόψη μου όχι μόνο την επιθυμία του μέσου αναγνώστη να περάσει την ώρα του ευχάριστα διαβάζοντας ένα δείγμα λατινικού γραμματειακού είδους το οποίο, δυστυχώς, είναι ελάχιστα γνωστό στο ελληνικό κοινό, αλλά και τις ακαδημαϊκές ανάγκες του φοιτητή της Λατινικής Φιλολογίας και της Θεατρολογίας. […] Η μετάφραση δεν είναι ούτε έμμετρη ούτε ποιητική, αλλά “αναγνωστική”. Αν και προσπάθησα να αποδώσω το πνεύμα παρά το γράμμα του λατινικού κειμένου (ιδιαιτέρως όσον αφορά τους κωμικούς νεολογισμούς του Γρίπου, του Τραχαλίωνα, του Λάβρακα και του Σκεπαρνίωνα, το αρχαιοπρεπές λεξιλόγιο της Πτολεμοκρατίας και το τραγικό, ή ενίοτε μελοδραματικό, ύφος της Παλαίστρας), πιστεύω ότι η μετάφρασή μου δεν έχει απομακρυνθεί πολύ από τα γραφόμενα του Πλαύτου και, συνεπώς, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αξιόπιστο εγχειρίδιο μελέτης (όχι όμως και υποκατάστατο) του έργου αυτού σε Τμήματα Κλασικών Σπουδών ή Θεατρολογίας. […] (από τον πρόλογο του Κώστα Παναγιωτάκη)