Το νησί της ξενοιασιάς

ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΞΕΝΟΙΑΣΙΑΣΗ εσωτερική αυλή βγαίνει σ’ ένα άνοιγμαβιαστικά, λαχανιασμένααπό άνοιξη σε άνοιξη, μες στη μέσημες στο αίμα,παράπλευρα, παράμεραεπιεικώς, αληθώς, ανασφαλώςσκαλιστή, γλυπτή, τραγουδιστήmemento, pimento, comment-o,ίδια κι απαράλλαχτα, μοναχικά,με λαχτάρα,ακατάπαυστε, ακούραστε,ακάθαρτε εσύ ομοϊδεάτη,αδελφέ μου, αδελφή μουβλασταίνει το καθάρισμα που άφησες στη μέσηκύκνοι αλεξιπτωτιστές διέξοδοιδια του παραβιασμένου εναέριου χώρου η φύση έτσι και πραγματοποίησε μετρήσεις, προβλέψειςαπλωμένες κατά μήκος του πικνίκστα χαμένα, στους πέντε ανέμουςμε την ψυχή της, με τα ίδια της τα χέρια οικειοθελώς, κατά διακριτική ευχέρεια κατά το πρωτόκολλο, καταγής,και στο δευτερόλεπτο, στην άλλη άκρη του κόσμου τη μουσική της αναμονήςπάνω στις νότες και τους στίχουςαρχίζει να χρωματίζει η επιφάνεια στις πηγές της βεβαιότηταςπεζογέφυρα ποδηλάτες, κι ένα γκούλας από εξατμίσεις στο ποτάμιαπίθανα, δαπανηράκολυμπά του λόγου τ’ ασημόχρωμο κοπάδι μεγάλο ψάρι το οδηγεί λόγια για τόξα ή για σημαδούρες για σπηλιάδες αλήθειας φάρουςκι ιστορίες για ζωές που θα ’θελε να ζήσει […]