Το μαύρο και το κόκκινο

Το χρήμα, οι τράπεζες, τα χρηματιστήρια θριαμβεύουν, οι κοινωνίες συντρίβονται, οι κοινωνικοί αποκλεισμοί πολλαπλασιάζονται. Οι νέοι, κατ’ εξοχήν θύματα της κρίσης σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Τι μέλλον προετοιμάζεται χωρίς αυτούς, που είναι φορείς της παραγωγικής εργασίας και της κοινωνικής συνοχής, των ιδεών, πρωτοβουλιών, καινοτομιών για ένα καλύτερο αύριο; Σε αντίθεση με τον υπόλοιπο κόσμο, η Ελλάδα και η Ευρώπη δεν διασώζουν την απασχόληση, εξασφαλίζουν μόνον τις τράπεζες και τις χρηματικές αποδόσεις, επιρρίπτοντας το κόστος στην νέα γενιά. Κοινωνίες που δεν ενσωματώνουν, αλλά αποκλείουν, δεν έχουν μέλλον. Όσο περισσότερα τα νεανικά θύματα της επιτάχυνσης προς τον “άγριο καπιταλισμό”, τόσο πιο βέβαιη και σαρωτική η απείθειά τους. Αφού η Ελλάδα, “αδύναμος κρίκος” της ευρωπαϊκής αλυσίδας, επελέγη ως “πειραματόζωο” για την αποδόμηση των κοινωνιών, από αυτήν πυροδοτείται και η αντίστροφη μέτρηση. Εάν η νέα γενιά είναι σήμερα χαμένη, περισσότερο χαμένη είναι η κοινωνία που την θυσιάζει.