Το λευκό όρος

Απρίλιος 1981. Πέντε άτομα μαζεύονται για σαββατοκύριακο σε ένα σπίτι, στη Φρεντέζ της Γαλλίας. Δύο γυναίκες, τρεις άντρες: τρεις γενιές. Πέντε πρόσωπα με κοινό χαρακτηριστικό την ευρωπαϊκή τους καταγωγή· οι σχέσεις μεταξύ τους μπλεγμένες και ασαφείς. Η προδοσία στον έρωτα και στη φιλία που ξεκινάει από την ίδια τη μοναξιά, ή οδηγεί το άτομο στην απομόνωσή του. Οι άντρες έχουν ζήσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τη βαρβαρότητα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου· οι γυναίκες καλούνται να γνωρίσουν τον απόηχό της. Τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, τα κρεματόρια, η φρίκη του θανάτου· ταυτόχρονα η διάψευση της καινούριας ελπίδας με τις Δίκες της Μόσχας, την κατοπινή εισβολή στην Τσεχοσλοβακία. Η Ευρώπη με όλα όσα την τραυμάτισαν μέσα στον αιώνα, και στο φόντο η σκιά του Κάφκα, να θέτει το πρόβλημα της σχέσης ανάμεσα στην τέχνη και στην καθημερινή ζωή.