Το κράτος του κακού

“Μια δεκαετία μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, η Αμερική εξακολουθεί να “σώζει” χώρες και λαούς από τον έναν ή τον άλλον κίνδυνο. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι από το 1945 μέχρι τα τέλη του εικοστού αιώνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπάθησαν να ανατρέψουν πάνω από 40 ξένες κυβερνήσεις και να συντρίψουν περισσότερα από 30 λαϊκά-απελευθερωτικά κινήματα που αγωνίζονταν εναντίον ανελεύθερων καθεστώτων. Στην πορεία, οι ΗΠΑ προκάλεσαν τον θάνατο αρκετών εκατομμυρίων ανθρώπων, ενώ καταδίκασαν πολύ περισσότερους σε μια ζωή γεμάτη οδύνη και απόγνωση…”[…] “Αν ήμουν πρόεδρος, θα μπορούσα να σταματήσω τα τρομοκρατικά χτυπήματα κατά των ΗΠΑ σε διάστημα λίγων ημερών. Μια για πάντα. Πρώτα θα ζητούσα συγγνώμη από τις χήρες και τα ορφανά, από τους βασανισμένους και εξαθλιωμένους, και από τα εκατομμύρια άλλα θύματα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Στη συνέχεια, θα ανακοίνωνα με κάθε ειλικρίνεια και σε κάθε γωνιά του κόσμου ότι οι αμερικανικές επεμβάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν λήξει, και θα πληροφορούσα το Ισραήλ ότι δεν αποτελεί πλέον την 51η πολιτεία των ΗΠΑ, αλλά -«κατά παράδοξο τρόπο»- μια ξένη χώρα. Κατόπιν θα μείωνα τα στρατιωτικά κονδύλια τουλάχιστον κατά 90% και θα χρησιμοποιούσα το πλεόνασμα ως αποζημίωση των θυμάτων. Τα χρήματα θα περίσσευαν. Ένας ετήσιος προϋπολογισμός 330 δισεκατομμυρίων δολαρίων ισούται με περισσότερα από 18.000 δολάρια την ώρα, για κάθε ώρα από την ημέρα που γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός.Αυτά θα έκανα τις τρεις πρώτες μέρες μου στον Λευκό Οίκο. Την τέταρτη, θα με είχαν δολοφονήσει…»Απόσπασμα από την εισαγωγήτου Ουίλιαμ Μπλαμ