Το επαγγελματικό ασυμβίβαστο των βουλευτών και οι παρενέργειές του

“Ο τόπος δεν έχει ανάγκη από επαγγελματίες πολιτικούς, αλλά από ανθρώπους ζυμωμένους στα προβλήματα του λαού και της κοινωνίας, δοκιμασμένους στη ζωή, καταξιωμένους στην επιστήμη και στο επάγγελμά τους και ασφαλώς οικονομικά ανεξάρτητους, υπό την έννοια ότι εργάστηκαν και δημιούργησαν τις προϋποθέσεις τόσο για την επιβίωση των ιδίων και των οικογενειών τους, όσο και για τις ανάγκες των εκλογικών τους αγώνων και της πολιτικής. Ιδίως, όμως, ο τόπος δεν έχει ανάγκη από μια Βουλή που να χειραγωγείται, να κηδεμονεύεται και να ελέγχεται από τα ποικιλόμορφα οικονομικά και άλλα συμφέροντα”.”Θα πρέπει ο πληρεξούσιος δικηγόρος, και ιδίως ο συνήγορος, να έχει πλήρως ενστερνιστεί αυτό που παρατηρούσε ο Βολταίρος, ότι “η ωραιότερη λειτουργία της ανθρωπότητας είναι εκείνη της απονομής της δικαιοσύνης”, της οποίας, δια της συμμετοχής του σε σχετική δίκη, γίνεται αυτοδικαίως υπεύθυνος συλλειτουργός. Εξάλλου, ο συνήγορος συνδέεται ψυχικά και ηθικά με τον πελάτη-εντολέα του και μάλιστα συμπάσχει μαζί του. Το πρόβλημα του πελάτη γίνεται και δικό του πρόβλημα. Επίσης, ένας ευσυνείδητος πληρεξούσιος δικηγόρος δεν εγκαταλείπει ποτέ τον πελάτη του, αλλά αντιθέτως αγωνίζεται μαζί του για την πλήρη δικαίωσή του. Αυτή δε η σχέση της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και αλληλεξάρτησης γίνεται μεγαλύτερη, όταν πρόκειται για υποθέσεις με συναισθηματική φόρτιση ή για υποθέσεις με ανθρώπινο πόνο”.