Το δημόσιο δίκαιο στον αστερισμό της οικονομικής κρίσης

Η έννομη τάξη στο σύνολό της, ιδίως δε ο βασικός εκείνος πυλώνας της που συντίθεται από τους κανόνες του δημόσιου δικαίου, αποστεώνεται κανονιστικώς στο “Λαβύρινθο” της βαθειάς οικονομικής κρίσης. Στα έγκατά του παραμονεύει ο νεοφιλελεύθερος “Μινώταυρος” της “απορρύθμισης”. Η ελληνική έννομη τάξη βιώνει αυτή τη ζοφερή εμπειρία μεσ’ από την “ξυνωρίδα” αφενός της, “μνημονιακής κοπής”, νομοθεσίας και αφετέρου του νομολογιακής προέλευσης “νεφελώδους” δημοσιονομικού δημόσιου συμφέροντος, που πλήττουν ευθέως “εμβληματικά” δικαιώματα του ανθρώπου. Εν τέλει δε την ίδια την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Κάπως έτσι ο θεσμικός “Θησέας” καλείται να υπερασπισθεί ό,τι έχει απομείνει πρωτίστως από το δικαίωμα αίτησης και παροχής δικαστικής προστασίας, το δικαίωμα στην ιδιοκτησία και τα εν γένει κοινωνικά δικαιώματα. Δηλαδή το κοινωνικό κράτος δικαίου, την ώρα μάλιστα που οι πρώτες εκρήξεις της κοινωνικής αποσύνθεσης ακούγονται πια απειλητικές.