Το χωράφι

Το χωράφι λατρεύει να μιλάει στο τηλέφωνο, την οικειό-τητα που υπάρχει σ’ αυτό, να είσαι με κάποιον χωρίς να είσαι με κάποιον, ο ήχος ενός άλλου μέσα στο σαλόνι σου, την ξαφνική εγγύτητα, που μπορείς να τη διακόψεις όποτε θελήσεις, όπως κλείνεις την τηλεόραση. Μπορεί να μιλάει για ώρες, μέχρι να πυρώσει το αυτί του, να γίνει σκούρο κόκκινο και να χτυπάει σαν ταμπούρλο._x000D_
_x000D_
_x000D_
————————————————————————–_x000D_
_x000D_
_x000D_
Έχει φάση, σκέφτεται το χωράφι και εννοεί κάτι σαν_x000D_
παράξενο, ότι η επανάληψη εμπεριέχει μέσα της μια_x000D_
κάποια απόλαυση, το να ξαναδείς ένα μέρος που είχες_x000D_
πάει πριν είναι ευχάριστο, απλά και μόνο επειδή ήσουν_x000D_
εκεί πριν, ότι το ίδιο άρωμα ή η ίδια γεύση, το ίδιο_x000D_
θέαμα, για δεύτερη φορά, πριν την υποβάθμισή του σε_x000D_
κοινοτοπία, είναι μια απόλαυση.