Το χαμόγελο των αστεριών

… Πλησίασε το παράθυρο και κοίταξε τον ουρανό. Αμέτρητα αστεράκια αναβόσβηναν περιπαικτικά. Ένα πεφταστέρι αποτύπωσε στιγμιαία την τροχιά του στο στερέωμα. “Αχ και να ‘φευγα για λίγο από δω μέσα…”, έκανε την ευχή της γαληνεύοντας. Και η ευχή της έπιασε τόπο και η ψυχή της πέρασε απ’ τα κάγκελα και πέταξε σαν τρελό χελιδόνι πάνω απ’ την πόλη της, πάνω απ’ τα γνωστά δρομάκια και τους κρυψώνες όπου έπαιζε μικρή κρυφτό. Μπήκε στο σπίτι της, είδε τη μητέρα της αγκαλιά με τον άντρα της να κοιμούνται μακαρίως. Έστρεψε προς τα Παλατίτσια και ξαπόστασε για λίγο στους πεσμένους κίονες του Ανακτόρου της Βεργίνας. […]