Το άστρο του πρωινού

“Ας προσκολλούνται άλλοι στην οικογένειά τους, στην πατρίδα τους, ακόμα και στη γη τους· εγώ δεν νιώθω τούτο το είδος άμιλλας. Συμπάθησα στον εαυτό μου μονάχα όσα έρχονταν σε ζωηρή αντίθεση μ’ αυτούς τους εξωτερικούς διαπληκτισμούς, και ποτέ δεν ένιωσα άβολα σχετικά με την εσωτερική μου ισορροπία. Αυτός είναι ο λόγος που ακόμα δέχομαι να ενδιαφερθώ για τη δημόσια ζωή και να θυσιάσω ένα μέρος του χρόνου μου στο γράψιμο.”(Andre Breton).Ό,τι και αν λένε, από τα πρώτα του σκιρτήματα (τα τόσο εμπρηστικά άλλωστε), ο υπερρεαλισμός παρατάχθηκε στη μεριά της εξέγερσης επιμένοντας, σε πολλές και ποικίλες περιπτώσεις, ότι δεν πρόκειται τόσο για ένα ακόμη λογοτεχνικό ή καλλιτεχνικό διάβημα όσο για μια συστηματική απόπειρα επαναπροσδιορισμού του ίδου του ζην, του επιτηδεύματος της ζωής – εντέλει για ένα ανατρεπτικό κίνημα που θέλησε να εναντιωθεί στον καπιταλισμό, και, αργότερα, να συνδεθεί με το Μαρξισμό.