Τίτσα Χρυσοχοΐδη

[…] Ακολουθώντας την περιοδολόγηση των γλυπτών με βάση τη βιογραφία της γλύπτριας και τη θεματική και μορφολογική κατηγοριοποίησή τους, εξετάζουμε στη συνέχεια τα συμφραζόμενα μέσα στα οποία αναπτύχθηκε το έργο της και την υποδοχή του από την κριτική της εποχής, για να το τοποθετήσουμε ιστορικά και να εντοπίσουμε τις ιδιαιτερότητές του. Εστιάζουμε ειδικότερα σε δύο βασικά ερωτήματα, τα οποία επανέρχονται σε κείμενα κριτικών και ιστορικών τέχνης που χαρακτηρίζουν και αξιολογούν τη γλυπτική παραγωγή της. Το πρώτο αφορά τη θέση της σε σχέση με το δίπολο “μοντερνισμός-παράδοση”, που αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα στην εξέλιξη της ελληνικής τέχνης, και το δεύτερο έχει να κάνει με ζητήματα φύλου και έμφυλης ταυτότητας και εστιάζεται στην πορεία της ως γυναίκας καλλιτέχνη αλλά και στην αναπαράσταση γυναικών στο έργο της. […](από το κείμενο του βιβλίου)