Της ψυχής και της αγάπης…

…ποιητήν πάντα στοχάζεσθαιψυχαγωγίας ού διδασκαλίας…Στράβων (γνώμη Ερατοσθένους) 1,15…Κάνε τον πόνο σου άρπακαι δρόσισε τα χείληστα χείλη της πληγής σου…Κ. Καρυωτάκης…έρωτα … ός εν μαλακές παρειές…ΣοφοκλήςΕίναι πολλά τα χρόνια που γράφω στίχους.Δίστιχα, τετράστιχα, πολύστιχα.Οι λέξεις ξεπηδούσαν στο μυαλό μου ξαφνικά χωρίς να τις καλέσω.Μόνο που θέλαν μοναξιά και βάθαιμα.Γιατί μόνο άμα κυττάξει κάποιος μέσα του βαθειά ανακαλύπτει τον αληθινό του εαυτό. Xωρίς ψιμιθιές.Και τότε τα συναισθήματά του είναι αληθινά.Και οι λέξεις που φτάνουν στα χείλη του είναι κι αυτές αληθινές.Και καθώς είμαι μοναχικό άτομο έζησα τέτοιες στιγμές.Και τα συναισθήματά μου αγάπη, πόνος, αγωνία, αναζήτηση ήρθαν στα χείλη μου σε στίχουςλίγους ή πολλούς, αυθόρμητα.Μάζεψα λοιπόν, όλους αυτούς τους στίχους, -καρπούς της ψυχής μου- που είναι απλοί, αληθινοί και ρομαντικοί για να τους μοιραστώ με όλους αυτούς που αφουγκράζονται τους ψίθυρους της ψυχής.