Τίμων ο Αθηναίος

Ο “Τίμων ο Αθηναίος” γράφτηκε από τον Σαίξπηρ -με τη συνδρομή του Μίντλτον- το 1605, και κάθε 25 περίπου χρόνια, είχε υποστηρίξει ο Νικόλας Χάιτνερ, σκηνοθέτης και διευθυντής άλλοτε του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας “γίνεται μια επιστροφή στο έργο αυτό γιατί καταπιάνεται με ένα θέμα διαρκές, τη δύναμη του χρήματος στις ανθρώπινες σχέσεις.Ο Τίμων σκορπάει τα πλούτη του προκειμένου να δημιουργήσει και να συντηρήσει ένα δίκτυο εξουσίας. Όταν μένει απένταρος και ψάχνει για δανεικά, του γυρίζουν όλοι την πλάτη, ακόμη και όσοι ευεργετήθηκαν από αυτόν. Τους εκδικείται με ένα τελευταίο συμπόσιο με μενού περιττώματα και αποσύρεται σε μια κυριολεκτική και συναισθηματική ερημιά, από όπου σε μια άγρια έκρηξη μισανθρωπίας, κυνισμού και οργής εκτοξεύει κατάρες και αναθέματα στην ηθικά χρεοκοπημένη Αθήνα, ενώ δείχνει να ξέρει, σε επώδυνο βαθμό, ότι μέρος του προβλήματος οφείλεται στο δικό του εσωτερικό κενό.