Τί μυρίζεις;

Αγάπη μου με θλίβει η εικόνα της Ακρόπολης κάθε βράδυ.Με μελαγχολεί …η εικόνα που δεν είσαι εσύ… μα σε θυμίζει. Έτσι φωτισμένη, σαν την καρδιά μου όταν χτυπά για σένα… Έχεις γεννηθεί ξανά; Κοιμάσαι; Να είσαι ήρεμος… Να παίξουμε κρυφτό στην Ακρόπολη; Να κρύβομαι και να με ψάχνεις; Σε φαντάζομαι να με κυνηγάς στους κίονες… Θα ανεμίζουν τα μαλλιά μου και θα με προδίδουν. Πού να είσαι τώρα; Γράφω… σκέφτομαι… σκέφτομαι… γράφω… σε θυμάμαι… σε αισθάνομαι, δίχως να γνωρίζω ποιος είσαι…Από πού; Από ποιον πλανήτη θα ‘ρθεις να ταράξεις την ηρεμία της ψυχής μου;Σε μυρίζω…