Θυμάσαι…

Όταν η νοσταλγία για την εμβληματική μορφή της μάνας παντρεύεται με την ιστορική μνήμη για όσα σημάδεψαν τον τόπο αυτό από το ’40 και μετά, τότε γεννιέται μια γλυκιά αφήγηση. Διαρθρωμένη πάνω σε μια διαρκή αιώρηση από το χτες στο σήμερα, από τη ζώσα μνήμη στην αδυσώπητη πραγματικότητα, η κατάθεση της Μαρίας Κανέλλη αποτυπώνει με λεπτές, διακριτικές γραμμές την προσωπογραφία της μάνας, που με το ευαίσθητο και άγρυπνο βλέμμα της αντιπροσωπεύει μια ολόκληρη γενιά. Μια γενιά της οποίας οι άνθρωποι “έπαιρναν ιστορική διάσταση ακόμα και μέσα από την καθημερινότητά τους”, όπως εύστοχα σημειώνει η συγγραφέας. Ένα συγκινητικό οδοιπορικό σε μικρές αλλά ακριβές καθημερινές στιγμές που μας σφράγισαν, σε σκέψεις που δε βρήκαν το κουράγιο να γίνουν λόγια, σε εικόνες κι αρώματα μιας αλλοτινής εποχής, σε ανθρώπινες σχέσεις βαθιές κι αυθεντικές. “Το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη”Gabriel Garcia Marquez