Θρόισμα ψυχής

Άκουσε το θρόισμά της· πάλλεται μία ψυχή,απ’ τους στίχους-κολυμπήθρα αναδύεται γυμνή! Είναι εργάτης λόγου του, μα στην ψυχή μαστόροιοι ποιητές σ’ εγρήγορση, δεινοί και καρποφόροι… Καλλιεργούνε την ψυχή στα άψυχα χαρτιά τουςμε τις αράδες-γιασεμιά σκορπούν την ευωδιά τους. Είναι αυθόρμητοι, αγνοί, ποικίλλει η γραφή τους,δανείζουνε σχηματικά την καθαρή ψυχή τους…