Θρησκεία και εθνικισμός σε Ελλάδα και Τουρκία: Μια “Ιερά σύνθεση”

Το “Θρησκεία και εθνικισμός σε Ελλάδα και Τουρκία: Μια “Ιερά σύνθεση”” διερευνά τον μεταβαλλόμενο ρόλο της θρησκείας στη διαμόρφωση της ελληνικής και της τουρκικής ταυτότητας. Με χρονική απόσταση περίπου ενός αιώνα, ο ελληνικός και ο τουρκικός εθνικισμός πέρασαν από την εχθρότητα απέναντι στη θρησκεία σε μια “ιερά σύνθεση” που υποστήριξε ότι το έθνος και η θρησκεία δεν ήταν εχθροί, αλλά αλληλοσυμπληρώνονταν. Η θρησκεία προσέφερε τους συμβολικούς της πόρους στον εθνικισμό και συνέβαλε στο έργο της οικοδόμησης του ελληνικού και του τουρκικού έθνους. Σήμερα, η θρησκεία παραμένει το βασικό κριτήριο για τον ορισμό του Έλληνα και του Τούρκου. Πρόκειται για την πρώτη συγκριτική μελέτη σχετικά με τον ρόλο της θρησκείας στη διαμόρφωση του εθνικισμού και στα δύο κράτη, που υποστηρίζει ότι η μετατόπιση προς ένα ολοένα και πιο θρησκευτικό παράδειγμα και στις δύο χώρες μπορεί να εξηγηθεί ως μια απόλυτη αναγκαιότητα για την ενοποίηση του πληθυσμού, που προέκυψε από την ανάγκη προσέλκυσής του, ώστε να αντιμετωπιστεί η εθνοτική, γλωσσική και πολιτισμική ποικιλομορφία του.