Θα ήθελα να ήμουν Αιγύπτιος

Προικισμένος με τη διεισδυτική ματιά του παθιασμένου επιτόπιου παρατηρητή, ο Ασουάνι παντρεύει με αριστοτεχνικό τρόπο αυτοβιογραφικά με μυθοπλαστικά στοιχεία για να αφηγηθεί στιγμιότυπα μιας κοινωνίας ακραία ταξικής, προγονόπληκτης, καθηλωμένης σε τύπους και πρότυπα που διαιωνίζουν την ανισότητα και την αδικία, τον σεξισμό και κάθε είδους ρατσισμό. Η επί χρόνια απαγορευμένη πρώτη νουβέλα καθώς και τα δεκαέξι διηγήματα του κορυφαίου μυθιστοριογράφου του αραβικού κόσμου μάς ξεναγούν στην καθημερινότητα της Αιγύπτου, που πόρρω απέχει από τα τουριστικά κλισέ του εξωτισμού: συνάδελφοι που καταχρώνται την ιεραρχία, συγγενείς που απομυζούν τους δεσμούς αίματος, πολλά υποσχόμενοι νέοι και νέες που εκπορνεύονται, περιθωριοποιούνται, στιγματίζονται ως απροσάρμοστοι, παραφρονούν. Οι σελίδες αυτού του ορκισμένου εχθρού κάθε μορφής δεσποτισμού αποδεικνύονται σήμερα προφητικές: ένας ολόκληρος λαός που έχει μάθει να συνυπάρχει μες στην υποκρισία και την αλληλοκαταπίεση μοιραία ασφυκτιά και προετοιμάζει την έκρηξη. Συμμετέχοντας ενεργά στην πρωτοφανών διαστάσεων πρόσφατη εξέγερση των Αιγυπτίων, ο πολιτικοποιημένος Ασουάνι πλέον αισιοδοξεί βιώνοντας από κοντά “την απίστευτη αλληλεγγύη, την εκπληκτική ευπρέπεια και το απαράμιλλο θάρρος” των συμπατριωτών του, αρετές που είχαν επισκιαστεί από την καχυποψία και τον σκοταδισμό δεκαετιών, αλλά έφτασε η στιγμή να αναδυθούν αξιώνοντας την ανατροπή.