Τάσεις ανανέωσης στο νεοελληνικό θέατρο

Στη μελέτη αυτή εξετάζεται η θεατρική πραγματικότητα της πρώτης τριακονταετίας του 20ού αιώνα μέσα από τις σελίδες των «αριστερών» περιοδικών της εποχής, με στόχο να αποτυπωθεί μέσω των σχετικών δημοσιεύσεων μία άλλη διάσταση, διαφορετική από αυτήν του «εμπορικού» θεάτρου, διηθημένη στα φίλτρα της ιδεολογίας του Δημοτικισμού και του αγώνα για την επικράτηση της δημοτικής γλώσσας. Για την πληρέστερη αποτύπωση αυτής της πραγματικότητας και της ιδεολογίας της ερευνήθηκαν τα περιοδικά που κινούνται στον «αριστερό» λεγόμενο χώρο της εποχής, με προεξάρχοντα τον Νουμά.Πρόκειται για μία έρευνα που αποσκοπεί να φωτίσει μια μεταβατική εποχή σε έναν εν πολλοίς αδιαμόρφωτο ιδεολογικό χώρο, ανοικτό σε καινοτόμες ιδέες και προοδευτικά κινήματα. Και αυτό συνιστά και το ενδιαφέρον της, εστιασμένο ιδιαίτερα στον χώρο του θεάτρου. Αναφέρεται σε μία χρονική περίοδο έντονων ζυμώσεων, ιδεολογικά προσανατολισμένων αλλά όχι πολιτικά χειραγωγημένων, κατά τη διάρκεια της οποίας υπάρχει χώρος για την κατάθεση προτάσεων που θα οδηγήσουν ή θα συντελέσουν στη διαμόρφωση του νεοελληνικού θεάτρου, ακόμη και αν αυτό προσανατολιστεί σε άλλες κατευθύνσεις ιδεολογικά «συντηρητικότερες».