Τα πέντε παπαγαλάκια

“Τα παραμύθια είναι η ιστορία της ψυχής” λέει ο Γιουγκ κι εγώ στο δισάκι μου κουβαλώ τους μύθους της γενιάς μου κι αν η φαντασία είναι η ελευθερία από τη συνθήκη, τότε θέλει πέντε ζωγραφιστά αλλά ολοζώντανα παπαγαλάκια νάναι έτοιμα να πετάξουν την ευχή των ανθρώπων. Πέντε παπαγαλάκια με ατρόμητες, καθαρές καρδιές πετάνε για τη μεγάλη αποστολή. Να μας φέρουν χρώματα, χορούς, ήχους, σιωπές… αλλά και κάτι τι ακόμα! Αγκαλιαστά, τράβηξαν στις ανοιχτές θάλασσες στα πέρατα του ορίζοντα, για να γευτούν το μεθύσι της πίκρας και το αμέθυστο της χαράς. Και ο Άνθρωπος θα πετάξει, με γαλήνιο πέταγμα, στο βασίλειο των Νερών και των Δασών…Καλό σας ταξίδι, Άνθρωποι, Μέλισσες, Πουλιά, στο ροζ-βιολετί κόσμο αυτού του “παραμυθιού”…Μια παραμυθιακή φιλοσοφική ιστορία που απευθύνεται κυρίως (σ’ ενήλικες) σε “μεγάλα παιδιά” σε εξέλιξη και σ’ όσους ποθούν να ταξιδέψουν στο απρόσμενο της πραγματικότητας!