Τα μη ηθικά αγαθά στον Πλάτωνα

Η αξιολόγηση των μη ηθικών πραγμάτων (υγείας, αξιωμάτων, πλούτου κ.τ.ο.) από τον Πλάτωνα έχει προκαλέσει πολλές διχογνωμίες. Τούτο διότι, κυρίως, στις αξιακές κρίσεις του φαίνεται να μην ακολουθεί σταθερά κριτήρια. Ειδικότερα, αυτά κρίνονται άλλοτε ως ωφέλιμα ή αγαθά, άλλοτε ως ουδέτερα (ούτε αγαθά ούτε κακά). Ως ουδέτερα θεωρούνται κακά αν είναι κτήματα κακού ανθρώπου και αγαθό ως κτήματα ενάρετου ατόμου. Από την άλλη μεριά, αυτά απαξιώνονται από τον φιλόσοφο, τον “τελείως” ενάρετο.Αντικείμενο λοιπόν της παρούσης πραγματείας είναι να διαγνώσουμε την αξία ή απαξία των μη ηθικών πραγμάτων, αν και τίνι τρόπω συνδέονται με τις θεμελιώδεις ηθικές έννοιες, το αγαθό, το δίκαιο, την αρετή, αλλά και με την ευδαιμονία και την ηδονή. Αν αποσαφηνίσουμε τη θέση του Πλάτωνα επ’ αυτού, μπορούμε να συναγάγουμε συμπεράσματα για μερικά από τα πιο σημαντικά θέματα της Πλατωνικής ηθικής, όπως:- Θεωρείται η αρετή επαρκής για την απόκτηση της ευδαιμονίας;- Ποιον ρόλο παίζουν τα μη ηθικά πράγματα στην ευδαιμονία;- Ποια είναι η σχέση τους με την ηθική αρετή και τα βασικά ηθικά ερωτήματα;- Ποια θέση καταλαμβάνουν στην κλίμακα των αξιών;- Ισχύει στην Πλατωνική φιλοσοφία η αντίληψη ότι ένα πράγμα είναι αγαθό ή δίκαιο μόνο εάν συντελεί στην ευδαιμονία;- Μήπως η αρετή είναι το αποκλειστικό κριτήριο αξιολόγησης όχι μόνο των ατόμων αλλά και των μη ηθικών πραγμάτων;