Στη λεωφόρο των πύργων

Στη “Λεωφόρο των Πύργων”, ο Μανώλης Γκουνάγιας, συναρπαστικός αφηγητής της ζωής του και της συλλογικής περιπέτειας της Θεσσαλονίκης, ιχνηλατεί με γνώση, ευαισθησία και δημιουργική βιωματική μνήμη, την κοινωνία της πόλης και την καθημερινότητά της και μας κληροδοτεί με τα γλαφυρά κείμενά του -που έρχονται να ολοκληρώσουν το έξοχο αφήγημά του “ξεράθηκε η μπλε βυσσινιά”- πολύτιμες πληροφορίες και “εικόνες” και βέβαια ερεθίσματα για νέες έρευνες.Ο Μανώλης Γκουνάγιας σκαρώνει μια “ξενάγηση” -με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο- στις γειτονιές, στους τόπους, στα σπίτια, στις αυλές, στα μαγαζιά και στους ανθρώπους στον συγκεκριμένο χώρο της ανατολικής Θεσσαλονίκης, αναβιώνοντας την αίσθηση μιας ολόκληρης εποχής που σφραγίστηκε από τον πόλεμο, τους βομβαρ- δισμούς και τα σκληρά εμφυλιοπολεμικά και μετεμφυλιοπολεμικά χρόνια.Από την σκοπιά του μελετητή της Πολιτικής μας Ιστορίας και του ανιχνευτή του ιστορικού και πολιτιστικού υποβάθρου της γενέθλιας πόλης, θεωρώ εξαιρετικά χρήσιμη την αναπαράσταση μέσα από την οποία ο συγγραφέας συναρθρώνει τους καθημερινούς ανθρώπους με τις πολιτικές συγκυρίες και τις ανατροπές της Ιστορίας.Οφείλουμε ευγνωμοσύνη στον Μανώλη Γκουνάγια. Και ως αναγνώστες για την απόλαυση που μας χαρίζει το διάβασμα του αφηγήματός του και ως ιχνηλάτες των μυστηρίων και των μυστικών που κρύβει ακόμη η παλιά πόλη. Με τις αναμνήσεις και τα “σκίτσα” του διασώζει και αναδεικνύει όψεις και χαρακτηριστικές λεπτομέρειες από τους τόπους της συλλογικής μνήμης στον φωτισμό κάθε εποχής.Πιστός στην παράδοση που έχουν δημιουργήσει οι εμβληματικοί Γ. Βαφόπουλος, ο Ν.Γ. Πεντζίκης, ο Γ. Ιωάννου κ.π.α. επιβεβαιώνει την άποψη ότι η Τοπική και η Πολιτική Ιστορία δεν έχουν ανάγκη μόνο την επιστημονική πειθαρχία και την τεκμηρίωση, αλλά και το “οξυγόνο” που παρέχουν οι αφηγήσεις – μαρτυρίες οι οποίες διαθέτουν ανθρωπιά, συναίσθημα και χιούμορ, αρετές που μετακενώνει, με αμεσότητα και ειλικρίνεια, στο βιβλίο του ο Μ. Γκουνάγιας.Γιώργος ΑναστασιάδηςΟμ. Καθηγητής Α.Π.Θ.Θεσσαλονίκη, Μάρτιος 2015