Στα τυφλά

Δύο στιγμιότυπα στη γραμμή του χρόνου αποτελούν τον άξονα γύρω από τον οποίο δομείται το “Στα τυφλά”. Στον ένα πόλο βρίσκεται το Γκόλι Οτόκ, νησί της Αδριατικής όπου είχε στηθεί το διαβόητο τιτοϊκό γκουλάγκ, στο οποίο εγκλείστηκαν ιταλοί κομμουνιστές από το Μονφαλκόνε, μια μικρή πόλη πολύ κοντά στην Τεργέστη. Γύρω από αυτόν τον πόλο ξετυλίγεται και το νήμα της αφήγησης, σ’ ένα ίδρυμα ψυχικής υγιεινής της Τεργέστης, όπου ο Σαλβατόρε Τσίπικο αρχίζει τη χαοτική εξομολόγησή του στον θεράποντα ιατρό του, που μοιάζει περισσότερο με πολιτικό ιεροεξεταστή.Ο άλλος πόλος του βιβλίου βρίσκεται στα βόρεια, αρκετά πιο πίσω στο χρόνο, στη Δανία του τέλους του 18ου και στην αρχή του 19ου αιώνα. Κεντρικός ήρωας σε αυτό το κομμάτι της πλοκής είναι ο Γιόργκεν Γιόργκενσον, πρόσωπο μεταξύ πραγματικότητας και μύθου, βραχύβιος βασιλιάς των Ισλανδών, ο οποίος κατέληξε σ’ ένα άλλο κέντρο εγκλεισμού, πολύ νοτιότερα, στην Τασμανία. Το νήμα που συνδέει το “δίπολο” των ηρώων είναι ο μύθος του χρυσόμαλλου δέρατος, ενώ οι φωνές των ηρώων που διατρέχουν το μυθιστόρημα ενώνονται στη φωνή του αιώνιου επαναστάτη, του αιρετικού που ψάχνει εις μάτην τη γη της επαγγελίας του.”Το νέο μυθιστόρημα του Κλάουντιο Μάγκρις κάνει βουτιά σε άγνωστες πτυχές της ιστορίας του 20ού αιώνα, θέτοντας το φιλοσοφικό ερώτημα αν η κομμουνιστική περιπέτεια δεν ήταν εντέλει μια ακόμη αργοναυτική εκστρατεία, το κυνήγι δηλαδή ενός χρυσόμαλλου δέρατος με κάθε τίμημα.”(Μανώλης Πιμπλής, “Τα Νέα”)