Στα χέρια της μνήμης

Με συγκίνησε πάραυτα το βάθος και οι απροσδόκητες ροές της μνήμης στο τελευταίο αυτό βιβλίο της Εύας Ρούνεφελτ, ο τρόπος με τον οποίο η λυρική γραφή ανοίγει κλουβιά και απελευθερώνει τα πουλιά του βιωμένου χρόνου και της συσσωρευμένης συνείδησης, που αναιρεί τα όρια ανάμεσα σε παρελθόν, παρόν και μέλλον. Ήδη ο σουηδικός τίτλος φέρει αυτή την απελευθερωτική ρευστότητα. Μπορεί να αποδοθεί είτε ως “Κλουβί της μνήμης” (ή Το κλουβί με τις μνήμες ή Κλουβί με μνήμες) είτε ως “Στα χέρια της μνήμης” (και πιο πιστά: αυτή ή αυτός ή αυτό που φέρεται, που κομίζεται από τη μνήμη). Ρώτησα την Εύα Ρούνεφελτ τι θα διάλεγε η ίδια. “Λαμβάνοντας υπόψη τον τρόπο που σκέφτεσαι εσύ και με τον οποίο ερμηνεύεις και την ποίησή μου”, μου είπε δίχως δεύτερη σκέψη, “θα διάλεγα την καταφατική εκδοχή. Όχι αυτή που παραπέμπει σε εγκλωβισμό”.Βασίλης Παπαγεωργίου