Στα άδυτα του πόνου της ψυχής

Έτσι γεννήθηκα, έτσι θα μείνω, η πιο παράξενη του κόσμου θ’ απομείνω. Έτσι ο Θεός με έφερε στη Γη, έτσι θλιμμένη θα επιμένω το φως το αληθινό να βρω, στα χρόνια που θ’ αφήνω. Έτσι μονάχη θα αναζητώ, το χρώμα της αγάπης, έτσι μελαγχολικά θα πιάσω την αρχή της άκρης. Και όταν θα σβήσουν μια μέρα βροχερή, τα κουρασμένα βλέφαρά μου, θα πω, “έτσι ήμουν εγώ”, “αυτή ήταν η ζωή η δικιά μου”.