Σωτήρης Σόρογκας, 50 χρόνια ζωγραφική

Έχω την τύχη να αγαπώ τον Σωτήρη Σόρογκα με διπλή σφοδρότητα, και για την δωρήτρια ευγένειά του, και για όση ανάταση, ή και ανάσταση μας χαρίζει το θείας ευαισθησίας έργο του. Ευγνωμονώ τις πέτρες που ζωγραφίζει ο Σόρογκας, επειδή αυτή η λευκότητα του φωτός εν είδει περιστεράς να τις περιλούει, μεταμορφώνει την σκληρότητά τους σε μια αέρινη μεταμέλεια. Και αυτή η μεταμέλεια είναι σαν να διαχέεται στο σύμπαν και να εισχωρεί σε κάθε μορφή σκληρότητας που μας έχει πετροβολήσει. Χάρη σε μια βάρκα που μου έχει ζωγραφίσει, κατάφερα πολλές φορές κοιτώντας τη, να διαπλεύσω το κυματώδες συχνά πέλαγος της μοναχικότητάς μου, χωρίς να αναπoδογυρίσει και να πνιγεί η φυγή μου. Αυτό κάνει βέβαια κυρίως η τέχνη. […](Κική Δημουλά)