Σκίουρος ζητεί βερβερίτσα

Γνωρίσαμε τον Ντέιβιντ Σεντάρις διαβάζοντας όσα έγραφε για τον εαυτό του, την οικογένειά του, τους φίλους του. Σε αυτό το βιβλίο όμως, παρόλο που οι καταστάσεις θυμίζουν έντονα ιστορίες καθημερινής τρέλας, οι ήρωες δεν είναι άνθρωποι, αλλά ζώα. Αίσωπος, Λα Φοντέν, Γούντι Άλεν. Ίσως λίγο από όλους τους, αλλά κυρίως καθαρόαιμος Σεντάρις, με την χαρακτηριστική, λοξή και καυστική ματιά του. Σε αυτές τις ιστορίες δεν υπάρχει καλός και κακός, κανένα “καθωσπρέπει” ηθικό δίδαγμα. Η εικονογράφηση του Ίαν Φάλκονερ, δημιουργού της πολύ επιτυχημένης σειράς παιδικών βιβλίων “Ολίβια”, θα κάνει ίσως κάποιους να σκεφτούν πως έχουμε να κάνουμε με ιστορίες για παιδιά. Σε αυτή την περίπτωση, όπως ανέφερε ο ίδιος ο Σεντάρις, πρόκειται σίγουρα για παιδάκια που τα τσούζουν.”Ο Σεντάρις έχει έναν έξυπνο τρόπο να τονίζει την παραδοξότητα και τη νοστιμάδα της καθημερινής ζωής… Δημιουργεί παράξενες, αστείες, σοφές ιστορίες – από αυτές που οι δημοσιογράφοιαποκαλούν “Έι, Μάρθα!” επειδή νιώθεις την ανάγκη να τις μοιραστείς με κάποιον” (Rebecca Wigod, “Vancouver Sun”)