Σινασός

[…] Το λεύκωμα, που εκδόθηκε τότε, θαμπώνει όντως και σήμερα τον περιηγητή-αναγνώστη με τις φωτογραφίες από “αψηλές, πέτρινες κι επιβλητικές οικοδομές του χωριού”. Δίπλα όμως στις φωτογραφίες των αρχοντικών, των εκκλησιών, των σχολείων, της εξοχής γύρω από το χωριό -έργο των Προκοπιέων φωτογράφων Αναστάση και Ισαάκ Πανταζίδη- απαθανατίστηκαν στιγμές της καθημερινής ζωής: το κλώσιμο του μαλλιού, το νεροκουβάλημα από τη βρύση, εκδρομές και διασκεδάσεις, πρόσωπα της σινασίτικης κοινωνίας. Όλα δείχνουν την έγνοια να αποτυπωθεί το σκηνικό μιας ζωής στη μικρασιατική φιλική γη, που τέλειωνε ανεπιστρεπτί, για να μεταφερθεί μαζί με τους πρόσφυγες στην άξενη ζωή που τους περίμενε στην Ελλάδα. Και όλα δείχνουν τον υλικό πολιτισμό μιας ρωμαίικης κοινωνίας που πίστευε ότι ο πλούτος και η κοινωνική θέση οφείλουν να επιδεικνύονται. Συνεπώς, η κίνηση, η αταξία, το δράμα της Ανταλλαγής μένουν εκτός φακού. Τίποτα δεν αφήνει να διαφανεί τι θα ακολουθήσει.[…] (από τον πρόλογο το βιβλίου)