Σεχραμενάντ η αιώνια ακόλαστη

Το ολόγιομο φεγγάρι είχε κιόλας σηκωθεί αρκετά ψηλά στον ορίζοντα πάνω από τον ψηλό λόφο κι έλουζε άπλετα τον χώρο με το γαλάζιο – γκρι φως του. Βγάλανε τα ρούχα τους και οι τρεις. Αμέσως πήρανε τις θέσεις τους για την μακάβρια τελετή. Στη μέση το μικρό παιδί που δεν έβγαζε κουβέντα, μόνο εκτελούσε άβουλα ό,τι του υπαγόρευε η Ατέλα να κάνει. Εκείνη στάθηκε στη δεξιά της πλευρά κι έβαλε τον Ζανίνο στην αριστερή. Του έδωσε το μαχαίρι που κρατούσε και τον καθοδήγησε να κάνει μια τομή στη βάση του λαιμού, στο σημείο πριν ορθωθεί η αρτηρία. Όταν το αίμα άρχισε να βγαίνει σιγανά, εκείνη έσκυψε και ρούφηξε λίγο. Σήκωσε το κεφάλι της με ανοιχτό το στόμα προς τη σελήνη, κατάπιε και έσκυψε ξανά.