Σαν ημερολόγιο

“Φοβάμαι πως τώρα πια θα περάσω ολότελα έρημη από τη ζωή. Ο μόνος άνθρωπος, που με γνώριζε, που μπορούσε να με αποκαλύψει, έφυγε. […]”Η εφηβεία είναι μια περίοδος της ζωής μας. Όσο αυτή διαρκεί, η ανάλυση, η σύνθεση και το χτίσιμο του προσωπικού Εγώ, είναι τα κύρια ενδιαφέροντα κάποιων εφήβων. Αυτό γίνεται συνήθως με πολλή ανασφάλεια, ναρκισσισμό και υπερβολή. Το “απόλυτο” και ο νιτσεϊκός υπεράνθρωπος, αλλοιωμένος από ευαισθησίες, είναι συχνά στάση ζωής.Άλλο σύμπτωμα είναι η σύγκρουση με το περιβάλλον. Βασικός αντίπαλος είναι ο “μεγάλος”, αυτός που προσωποποιεί την εξάρτηση του ανηλίκου. Κι αυτός ο παράγοντας είναι καθοριστικός στην εξέλιξη του εφήβου, όχι κατ’ ανάγκη αρνητικός. […]Τούτο το “Ημερολόγιο” είναι η “πορεία” ενός νέου ανθρώπου, όταν έψαχνε τα πρώτα του ηθικά και πνευματικά βήματα. Τότε που αναζητούσε ασταμάτητα απαντήσεις στα διαχρονικά ερωτήματα που ταλανίζουν τον “Homo Sapiens”από την εμφάνισή του στον πλανήτη.(από τον πρόλογο του Γιάννη Μιχαηλίδη)