Σάκκο και Βαντσέττι

Δεν είναι, λοιπόν, το έγκλημα που τιμωρείται· είναι η ύπαρξη και η απειλούσα παρουσία των Sacco και Vanzetti ως ξένων και μαρκαρισμένων από τη διαφορετικότητά τους που προκαλεί την τιμωρία. Διότι, η παρουσία τους “θέτει υπό αμφισβήτηση την υπάρχουσα γενικότητα με την οποία δεν εναρμονίζονται όσο πρέπει”, για να χρησιμοποιήσω, σε άλλο συμφραζόμενο, μια διατύπωση των Max Horkheimer και Theodor Adorno. Η λογική της εξόντωσης των Sacco και Vanzetti είναι η άκαμπτη λογική ενός κοινωνικού μηχανισμού ο οποίος αδυνατεί να καθυποτάξει τη διαφορετικότητα και νιώθει να απειλείται θανάσιμα από την ταυτότητα της διαφορετικότητας του ξένου, του μετανάστη, του αναρχικού και του παρία. Γι’ αυτό και η μοναδική τιμωρία είναι ο θάνατος.