Ρούμελη

“Μάλλον αυθαίρετα, μάλλον αυταρχικά, και με κάποια ανησυχία, γοητευμένος ίσως από το παράξενο και ωραίο όνομα -ο τόνος που πέφτει στην προπαραλήγουσα κάνει τη λέξη “Ρούμελη” ένα δακτυλικό μέτρο- επέστρεψα, για να δώσω τίτλο σ’ αυτές τις περιηγήσεις, στην παλαιότερη και πιο χαλαρή χρήση του ονόματος. Αυτή η παλιοκαιρίτικη και ελαστική μορφή σε βοηθάει να ξεφύγεις από την περιορισμένη έννοια που έχει πάρει στην εποχή μας, και συγχρόνως δίνει μια ψευδεπίφαση ενότητας σε τούτα τα απρογραμμάτιστα ταξίδια. Και προπάντων, η ίδια η τρισύλλαβη λέξη είναι γεμάτη απόηχους και νύξεις και κρυμμένες σημασίες, που έχουν βαθιά ουσιαστική σχέση με το κύριο θέμα του βιβλίου”.