Ρωμαϊκές ελεγείες και Τριλογία του πάθους

Σε σας, ω Χάριτες, θέτει τα λίγα φύλλα του ένας ποιητήςΕπάνω στον αγνό βωμό, μαζί με μπουμπούκια τριαντάφυλλα,Και το κάνει αυτό με θάρρος. Ο καλλιτέχνης χαίρεταιΤο εργαστήρι του, όταν πάντα σαν Πάνθεον φαίνεται ολόγυρά του.Ο Δίας χαμηλώνει το θείο μέτωπο, και η Ήρα το υψώνει·Ο Φοίβος προχωρά, τινάζει το σγουρόμαλλο κεφάλι·Η Αθηνά κοιτάζει κάτω αυστηρά, κι ο Ερμής, ο ελαφρός,Στρέφει στο πλάι το βλέμμα του, πονηρό και τρυφερό μαζί.Στον Βάκχο όμως, τον τρυφερό κι ονειροπόλο, η Κυθέρεια σηκώνειΒλέμμα επιθυμίας γλυκιάς, υγρό και στο μάρμαρο ακόμη.Την αγκαλιά του νοσταλγεί, και μοιάζει να ρωτάει:Δεν θα ‘πρεπε ο γιος μας ο λαμπρός στο πλάι μας να είναι;