“Όταν ελάλουν” στον Άθωνα

“Αλλά προσέχετε, παρακαλώ, ακριβώς τοις λεγομένοις. Ει γαρ και ο πόνος ημέτερος, αλλά το κέρδος υμέτερον, μάλλον δε κοινόν. Τι δε λέγω ο πόνος ημέτερος; Ουχί· αλλά της τον Θεού χάριτος εστίν η δωρεά.Μετά προσοχής τοίνυν υποδεχώμεθα και ημείς τα παρά του Θεού δωρούμενα, ίνα κερδάναντες τι εις την κατά ψυχήν σωτηρίαν, όντως εντεύθεν απίωμεν. Δια γαρ τούτο καθ’ εκάστην την πνευματικήν ταύτην παρατίθεμεν υμίν τράπεζαν, ίνα τη συνεχεία της παραινέσεως και τη πολλή των θείων Γραφών μελέτη πάσαν αποτειχίσωσεν τω πονηρώ δαίμονι την επιβουλήν. Όταν γαρ ίδη πολλήν ημάς περί τα πνευματικά την σπουδήν τιθεμένους, ου μόνον ουκ επιθήσεται, αλλ’ ουδέ αντιβλέψαι τολμήσει, ειδώς ότι ανόνητα επιχειρήσει, και κατά της εαυτού κεφαλής την τόλμαν έπιδείξεται.»(Ι. Χρυσ., Λόγος παραινετικός εις την Μεγ. 40στήν).