Ψάχνοντας για κοχύλια

Με το έργο “Ψάχνοντας για κοχύλια” αναβιώνει το μεγάλο οικογενειακό μυθιστόρημα. Απολαυστικό, χάρη στις παραδοσιακές αξίες του. Σημαντικό, γιατί τους χαρακτήρες που περιγράφονται σ’ αυτό θα τους αναγνωρίσετε, θα τους αγαπήσετε και θα τους θυμάστε σε όλη τη ζωή σας. Το βιβλίο της Πενέλοπε, έτσι θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς αυτό το πολυπρόσωπο μυθιστόρημα. Είναι η ιστορία μιας γυναίκας συνηθισμένης, όμως αυτό ακριβώς της δίνει την ιδιαίτερη δύναμη και αξία της. Η Πενέλοπε ήταν τυχερή γιατί είχε γονείς που τη λάτρευαν. Ήταν τυχερή γιατί βρήκε αργότερα μια μεγάλη κι αληθινή αγάπη, αλλά και πάλι άτυχη για τα προβλήματα και τις τραγωδίες που της προκάλεσε. Απέκτησε τρία παιδιά και τα κράτησε στην αγκαλιά της νιώθοντας τυχερή κι ευτυχισμένη. Αλλά, όπως πολλές μητέρες, με τον καιρό άλλαξε λίγο-πολύ γνώμη και γι’ αυτό… Γύρω από την Πενέλοπε η ζωή σφύζει λες και μας παρουσιάζει η ίδια σ’ ένα φωτογραφικό άλμπουμ τα πρόσωπα που γνώρισε κι αγάπησε. «Αν οι ιστορίες μου δεν έχουν ευτυχισμένο τέλος, έχουν πάντα ένα ελπιδοφόρο τέλος. Η ζωή είναι μια σειρά από προβλήματα και αποφάσεις, και το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να το καταλάβουμε καλά αυτό», γράφει η Ρόζαμουντ Πίλτσερ, εκφράζοντας έτσι και το πιστεύω της Πενέλοπε.