Πρώτος ο Έλληνας

“Καθώς η μνήμη ταξιδεύει στο παρελθόν, επάξια της ανθρώπινης διάνοιας πραγματοποιεί τον σκοπό της (παρόν – παρελθόν). Δεν λησμονεί και θυμίζει πάσης φύσεως γεγονότα… Όσο και αν προσπάθησα, αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια, δεν κατάφερα να αντισταθώ περισσότερο γιατί οι θύμησες δεν άφησαν τους καημούς μου την λήθη να βρουν.” ‘Με ειλικρίνεια και αντικειμενικότητα, τούτο το διήγημα αναφέρεται στο διάβα της κατοχής, με τα θλιβερά συμβάντα, τις κομματικές διαιρέσεις, τα εμφύλια εγκλήματα.. Και στην, εν μέρει, εξιστόρηση δύο νέων φίλων με διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις, που πρόσφεραν τον οβολό τους στον αντιστασιακό αγώνα κατά των εισβολέων. Ακόμα και η περιπετειώδης επαναφορά τους στον ομαλό βίο, μετά από τον τρισκατάρατο εμφύλιο. Στο πέρασμα του χρόνου, ο διάλογος μεταξύ τους, εκφράζει με ευθύτητα και απλοϊκότητα τις πολιτικό-ιδεολογικές τους πεποιθήσεις με ταύτιση γνώμης, αλλά και με αλλεπάλληλες αντιρρήσεις, καθώς τα τραγικά συμβάντα της κατοχής, επανέρχονται στην θύμησή τους”.