Πόθος Θεού

– Ο καλός καλό δεν έχει, αλλά ο δίκαιος γράφει Ιστορία.- Ο “κακός” άνθρωπος με τους άτσαλους τρόπους του αγιάζει τους ταπεινούς. Ο καλός άνθρωπος που εγκλωβίζει την ενέργειά του στους λίγους δικούς του προκαλεί ασφυξία μέσα στο χώρο του. Ο δίκαιος άνθρωπος που απλώνει την αγάπη του σε όλους είναι πηγή ζωής, σαν τον ήλιο που ζεσταίνει τους πάντες.- Αν κάθε άνθρωπο τον βλέπεις ως εικόνα Θεού, τότε τον χαίρεσαι και τον τιμάς όταν βλέπεις να λάμπει μέσα του η εικόνα αυτή και τον λυπάσαι όταν τη θεία αυτή εικόνα τη βλέπεις πεταμένη μέσα στις λάσπες των παθών και των αμαρτιών. Δεν υπάρχει λοιπόν χώρος να κατακρίνεις κανέναν άνθρωπο.- Όποιος γνώρισε την ύπαρξή του, το είναι του, την ταυτότητά του, δοξάζει τον Θεό για την αθάνατη, βασιλική ουσία του – την ψυχή του, και δεν γκρινιάζει για την περιουσία του, όταν αυτή κινδυνεύει. Τι αξία έχει το τσόφλι όταν κατέχεις την ψίχα; Γιατί τόσο αιματοκύλισμα για την περιουσία, όταν κατέχεις την ουσία; Γιατί χάνουμε την ουσία μας κυνηγώντας με μανία την περιουσία; Γιατί ενώ έχουμε τόσα βασιλικά προσόντα μέσα μας, νιώθουμε κόμπλεξ και ζηλεύουμε τους αδελφούς μας; Πότε επιτέλους θα γνωρίσουμε βαθιά τον εαυτό μας;- Ο άγιος δεν χωράει μόνο στο χώρο του αλλά σε όλους τους χώρους. Έχει τον αχώρητο Θεό μέσα του, γι’ αυτό και ανήκει σε όλους και τους φωτίζει όλους, και ο Χριστός τον βγάζει από τη μέγκενη του δικού του χώρου, για να μεριμνά για όλους τους ανθρώπους.